Un blog de Sel

«Geef tô nâ, ge zaeit ne Vlôming, man !» zei hij plots. Ja, Bart De Wever in persoon ! Wij zaten samen met Jan Jambon in een gemütliche Brusselse restaurant en hadden net een Waterzooi de poisson op onze schotels zien aankomen. De naam van het gerecht op de kaart had Bart niet geschoffeerd. «Brussel es twietoalig, as ze mor ‘waterzooi’ schraijven meugen ze dor ‘poisson’ bae zette. Ik bennekkik ne democroat, he». 

Jan was minder content. 

— Een waterzooi met vis, da’s weer een arrogante visie van een francofoon op een Vlaams gerecht, he ! Alsof de originele waterzooi met kip minder elegant was ! Verdomme ! Die bourgeois !

— Wat heift Geert doarmee te moaken ? vraagde Bart.

Het was een grap. We moesten lachen.

Voor het accent van de «serveur» had De Wever minder begrip : «Da’s wèèr ne francofoon déé Vloms oep ‘t schôl hééft gelierd, joenge ! joenge ! joenge ! En dat accent ! Da’s toch ni te doan ». De kelner had ons een «vatèrzouille van vis» gesuggereerd. «Het iz eune lekkeure guerekt». Tja… 

Je zult mij vragen : «Marcel, hoe komt het dat je met twee NVA-ers bent gaan eten ? Jij ?»  Even uitleggen…

Nota : dit stuk is door een Franstalige geschreven (ik, dus). Het zit uiteraard vol fouten.

In Doorbraak schrijft Thierry Debels dat er te veel taalfouten staan in de Nederlandse versie van het webstek van de Monarchie. Hij toont enkele deftig geselecteerde voorbeelden. En de conclusie is duidelijk : de Belgische monarchie is te Franstalig en arrogant tegenover de Vlamingen. Ik dacht «Marcelleke, ge zou dat is van dichterbae môten bekaeken (sorry voor de tussentaal eh)». En, tja ik moest niet ver zoeken om te bevestigen dat de monarchie ook antifrancofoon is. In het beeld hiernaast zitten al drie fouten. Het woord roi krijgt enkel een hoofdletter wanneer het geassocieerd wordt met de naam van een koning : «Le Roi Arthur ; le Roi Philippe». Maar nooit in een zin. «Le Roi (sic) a prêté serment» zou dus «le roi a prêté serment» moeten worden. Hetzelfde geldt voor  «Le Roi Albert II, sixième Roi (sic) des Belges». Daarbovenop mag een bijvoeglijk naamwoord nooit met een hoofdletter beginnen (tenzij het aan het begin van een zin staat). De titel «La Famille Royale» moet dus veranderd worden in «La Famille royale». Zelfs Famille met hoofdletter is enkel verplicht in een titel van een boek (La Famille Adams). Opsomming : drie à vier fouten in de introductiepagina over la Famille (sic) Royale (sic) Belge (sic). En dat is maar het begin…