Un blog de Sel

Dus, u bent gaan «klagen» bij «uw» Vlaamse lezers dat het moeilijk is geworden om een «Franstalige journalist op de frontlinie» te zijn. Op de taalgrens, schrijft u ook. Hier leer ik wat bij : ik wist niet dat de taalgrens een frontlinie was. Flupke Moureaux heeft het een paar jaar geleden wel over loopgraven rond Brussel gehad. Maar Moureaux is een humorist, dat weet u toch ? Ik stel u de vraag omdat u daarbij voegde : «In je eigen kamp wordt je […] als een medewerker, pardon: als een collaborateur (met een K zoals in Kirche, Kinder, Kuche...) van de zo gezegde vijand.» Eigen kamp ? Is er dan een «Franstalige» kamp ? Niet dat ik weet, hoor. In Mijn Kamp (verdorie, wat doet u mij schrijven!) zijn er wel een aantal Franstaligen, maar ook Vlamingen, Duitstaligen, Italianen, Japanners, Amerikanen, Marokkanen, noem maar op. Eigen kamp ? Als ik u lees heb ik de indruk dat België al gescheiden is. Niet dat u dat zou wensen. Maar u stelt het wel zo voor. Nondendjû, Christian!

 

U verzekert uw Nederlandstalige lezers dat «sommige Franstaligen het echt moeilijk hebben met wat [u] hier neerpen[t].» Dat is eigenlijk naast de kwestie. Ik heb kritiek geuit op uw column, niet omdat ik Franstalig ben — mijn identiteit is eerder «zinneke» — maar omdat ik een antinationalist ben. Daarom ook dat «mijn kamp» (Ô Godwin, vergeef mij) alleen maar grensoverschrijdend kan zijn. Daarom lust ik het nationalisme van Bart De Wever niet. Daarom wordt ik razend wanneer (Franstalige) socialisten het nu plots ook over een «Franstalige natie» hebben. En ik stelde u voor om op te staan tegen deze twee nationalismen. Maar, hoe dom van mij : dat kunt u niet. U hebt het voorwoord van de Franstalige bundel van columns van Bart De Wever geschreven. U bent Belgicist, maar u vraagt «het Zuiden» om naar een separatist te luisteren. Dat is niet erg consequent, maar het is uw recht. Alleen is het spijtig dat u degenen die wel denken dat nationalisme een gevaarlijke ideologie is, min of meer als antivlaams beschrijft. Of tenminste als mensen die niet naar «de andere kant» luisteren. Dan is een Vlaming die de PS regelmatig kritiseert ook antiwaals veronderstel ik ? Of werkt dat enkel in één richting ?

Maak u geen zorgen over mijn oren, Christian. Ik luister. Ik lees. Ik babbel.

U schrijft nog dat enkele «penseurs de grand chemin» u «zwart maken». Dan moet u het over iemand anders hebben. Want ik ? U zwart maken ? Neen. Ik schrijf inderdaad met azijn, soms met venijn, en tot nu toe leidt dat vaak tot een debat, op mijn blog en elders. Maar een debat voeren heeft als voorwaarde dat men de tegenstaander(s) noemt. Spijtig dat u dat niet deed. Heel spijtig. Want zodoende geeft u de andere partij (ik of een ander) geen recht op antwoord. U hebt toch niets tegen een publiek debat ?

Nu, misschien was u bang voor nòg een antwoord van mij. Dat begrijp ik. Tja, op mijn blogartikel van vorige week was ik als zelfverklaarde filosoof-emmerdeur de grand chemin niet mals voor uw vorige VRT-opinie, dat geef ik graag toe. Maar hoe interpreteert u mijn kritiek ? U vertelt «de Vlaming» dat ik, en een aantal anderen, uw hoofd «onder het valbijl van een guillotine [wou] leggen». Och, Christian ! Is De Wevers calimeriet nu ook al besmettelijk ? Want ik had helemaal geen plan voor uw hoofd, hoor ! Zelfs niet figuurlijk. U bent mijn vijand niet. Ik heb u eerder «aangevallen» met de hoop dat u zou antwoorden. Daarom heb ik u ook genoemd.

 

Mijn artikel ontstond omdat ik verbijsterd was te moeten vaststellen dat u in de Vlaamse media geen "ander aspect" van Wallonië voorstelde dan degene die nu al jaren het succes van de N-VA verzekert. Ik had kritiek over uw anti-PS pamflet waar weinig van klopte (maar niet helemaal onjuist was). Had u dat in La Libre gepubliceerd ipv op een Nederlandstalige blog (tav mensen die niet voor of tegen Di Rupo kunnen stemmen), dan had u van mij een applaus gekregen. Colère is soms productief. De (Waalse) kiezer schudden kan geen kwaad. Had u zo’n column in 2006 geschreven, op de VRT-site, dan had ik ook niets gezegd. Toen was de N-VA niet omnipotent in de Vlaamse medialandschap. Maar vandaag, in een toestand waar één partij dagelijks al de grofste dingen vertelt over Wallonië, en particulier over de PS, klonk uw stuk als een validatie. Ja, het is zover. Pijnlijke vaststelling. Maar wie heeft ons zo ver gebracht ? 

 

De reacties op uw column gaven mij trouwens gelijk: degenen die uit de hoek van de N-VA bleken te komen waren wild enthousiast! Stel u voor : een bekende Franstalige journalist die Bart De Wever 100% gelijk geeft over de PS, hoe fantastisch, toch ? Ik heb mijn pluim met nitroglycerine gevuld ook omdat ik kwaad was dat ik de link naar uw tekst eerst van een Vlaams-Nationalist had gekregen! Sindsdien draait uw opinie nog altijd rond in de Vlaams-Nationalistische kringen, als een bewijs te meer dat België niet werkt. Nu, u bent een Belgicist. En dus, sorry, Christian, maar u hebt volgens mij een tactische fout gemaakt — niet dat het zo erg is op zich : wie schrijft met inhoud kan zich vergissen over het nader gebruik van zijn schriften. Ce sont les risques du métier.

 

U kreeg trouwens van mij niet de volle laag. Ik gaf u zelfs gedeeltelijk gelijk : ja, partijen die te lang aan de macht blijven hebben de neiging te verrotten. Dat geldt voor alle partijen. De PS heeft intussen van Wallonië geen hel gemaakt. Dat geeft u nu toe : u bent daar gelukkig, en de Marshallplan werkt. U had nog kunnen uitleggen dat men een «gesinistreerde» regio niet op 10 jaar herstelt. Zelfs niet op 20 of 30 jaar, laat staan op de 14 maanden tussen vandaag en de komende verkiezingen. Oost-Duitsland is heden nog altijd achter Wallonië op een aantal gebieden (ook Bbp). En West-Duitsland heeft daar meer dan 2.000 Mia € in geïnvesteerd. Natuurlijk is dat geen reden om niet beter te doen in Wallonië, veel beter zelfs, maar er zullen altijd rijkere en armere regio’s zijn en Limburg heeft ook nog altijd steun nodig. Het is misschien uw rol om ook die kant van de spiegel voor te stellen aan uw Vlaamse lezers. Nuances zijn welkom. Ik vond uw laatste artikel trouwens al veel constructiever. Dat mag ook gezegd worden. Lees eens de commentaren onder uw column van vandaag. Die zijn al veel geruststellender.

 

Maar hier en daar deed u nog een slippertje. U vond het bijvoorbeeld nodig om het over de «collaboratie» te hebben. Sommigen «Franstaligen» zouden u «een collaborateur» genoemd hebben (ja, er zijn ook dommeriken in Wallonië). U schrijft zelfs plots Duits (Muskatnuß-effect ?) En om de doorsnee VRT-Vlaming te bewijzen dat u hem goed begrijpt, vertelt u over Degrelle en zijn Légion Wallonie. Haha ! Die Walen die jullie Vlamingen als nazi’s beschrijven, en «mij» als collaborateur, zijn zelf even zwart ! Hoera ! I love Flanders ! Ik denk zoals een Vlaming ! luidt het zo ongeveer…

 

Man, man, man ! Wat mij hier merkwaardig lijkt is dat men in 2013 het nog af en toe nodig vindt om «de Vlaming» gerust te stellen door te bewijzen dat Walen evenveel gecollaboreerd (zouden) hebben, of zelfs meer, of dan crimineler. Da’s toch te gek voor woorden ? Het is bijna alsof iemand het tegenovergestelde zou bewezen hebben, en men zoekt dan tegenvoorbeelden om de arme als nazi beschilderde Vlaming te troosten. De waarheid is dat niemand zoiets ooit heeft (kunnen) bewijzen. Een dik 99 % van de Vlamingen van toen hebben gedurende de oorlog niet gecollaboreerd. Zo simpel is het. En het Vlaamse verzet was misschien minder actief, maar zich verzetten in de bergen is vééééél gemakkelijker dan in een polder ! Dus 99% van de Vlamingen (en van de Belgen) mogen zonder aarzel trots zijn op hun voorouders. En degenen die in 2013 het nog over «fascistisch Vlaanderen» hebben, maar nondedju, lach ze maar uit. Gedaan met dat «aan de andere kant was het eigenlijk erger». De enige andere kant hier is waar men de daden van het overblijvende 1% probeert goed te praten. Degrelle, De Clerck, même combat. Het is nu hoog tijd dat de Belgen van alle «obediënties» dat verleden samen bewerken, denkt u niet ? (Nota : nu dat homoseksualiteit dank zij Bart een obediëntie is geworden zal dat ook gelden voor moedertaal, hoofddoek dragen, Palm drinken, paardlasagna eten, naar de Floralux gaan enz., zeker? ) Dus is mijn vraag : wat komt het naamwoord collaborateur hier doen ?

 

Ik veronderstel dat u mij daarmee verwijt dat ik het in mijn antwoord over de+/- 60 ex-belangers had die de N-VA heeft aangeworven. Ik stel dat u daarom den ouwe Léon uit uw hoed trok. Onterecht. Want die 60 ex-Belangers hebben niets te maken met de oorlog of met de collaboratie. Ze hebben te maken met het recht van de kiezer om precies te weten voor wat soort partij hij/zij overweegt te kiezen. Hoe die partij evolueert. Het heeft te maken met het recht op informatie, niets meer. Een journalist zoals u zou dat moeten weten. Een pak Vlaamse journalisten hebben daar trouwens op gereageerd. Aan de Franstalige kant vond men 60 een ongelooflijk aantal. Kwestie van politieke cultuur : in Wallonië is het voor een grote partij uitgesloten om bijvoorbeeld één ex-FN op zijn verkiezingslijsten te plaatsen. Het kot zou te klein zijn. In Vlaanderen is de neiging om daar soepeler mee om te gaan. Why not ? Maar wanneer de N-VA niet één, of twee, maar wel 60 (zestig, soixante) ex-Belangers integreert, lijkt het me toch nodig om een aantal vragen te stellen over zo’n extreme tolerantie.

 

«Léon» heeft daar dus niets mee te maken. Ook Staf De Clerck niet. Het gaat hem hier niet om toen maar om heden. Een van die getransfereerde Belanger heeft zelfs meegewerkt aan de 70-puntenplan met Filip Dewinter. Dat moet gezegd kunnen worden. De Belg heeft het recht om te weten wat er in iedere partij aan de gang is. PS, CD&V, N-VA. En ik heb het recht te geloven en te schrijven dat ik een partij die zo gemakkelijk zoveel mensen uit een «zwarte» partij verwelkomt niet naar mijn smaak vindt. Ik deel dit trouwens met miljoenen Vlamingen. Maar omdat ik Franstalig ben, mag ik dat niet zeggen of u roept Degrelle à la rescousse ?

 

Ik hoor u al. Bart De Wever is een Vlaamse zaak en «wij, Franstaligen» moeten ons daarmee niet bemoeien. Indien dat uw point of view is, bent u ook een humorist, u die «ons» aanraadt een boek van… Bart De Wever te lezen ! «We» moeten dus naar hem luisteren, maar verder moeten «we» zwijgen ? Maar kijk, ik woon in Brussel. De N-VA staat in mijn stad wél op de verkiezingslijsten. En Brussel zou de hoofdstad worden van een onafhankelijk Vlaanderen, onder de leiding van, bijvoorbeeld, Bart De Wever. Indien hij zijn doel bereikt, zullen de Walen ook niet voor de scheiding van hun land, België, gekozen hebben. «Wij» Brusselaars en Walen hebben dan ook het recht om ons met de N-VA bezig te houden. Trouwens, dag na dag krijgt de PS, de Walen en Brussel de volle laag vanuit Vlaams-Nationalistische kringen. Maar «wij» zouden ons mond moeten houden ? Wat voor een vrijheid is dat nu ? 

 

U hebt dus het eerste Franstalig boek van Bart De Wever verdedigd en zelfs gepromoot. Maar u bent geen aanhanger van nationalisme. Uitleg daarvoor staat ook in uw laatste column : «ik ben meer dan ooit overtuigd dat men naar die “van de andere kant” moet luisteren alvorens sommige te definitieve fatwa’s uit te spreken...» Inderdaad. Maar waarom moet dat dan De Wever zijn ? Meer dan 70% van de Vlamingen heeft niet voor de Antwerpse burgemeester en zijn partij gestemd. Bart De Wever is niet representatief voor Vlaanderen. Het lijkt me dan toch productiever dat de Franstaligen eerst Lanoye of Verhulst lezen. Of beter nog, de film van Stijn Coninx over Daens gaan bekijken. Of de gedichten van Guido Gezelle te lezen krijgen op ‘t school. Of zelfs De Blauwvoet, van Rodenbach - waarom niet ? Daar gaan ze toch meer mee leren over Vlaanderen toen en Vlaanderen heden, dan in columns van een politicus waar hij zich regelmatig zelf verdedigd en de goeie en slechte punten verdeelt… Waar hij de Vlaamse artiesten «petit bourgeois» noemt omdat zij niet «Vlaams» genoeg zijn, en niet willen beantwoorden aan een Völkische identiteit. Dat is Vlaanderen niet. Dat is alleen maar een partij. Die heeft vandaag een beetje succes. Dat succes kunt u gerust op uw manier aan de Walen uitleggen. Maar kom nu niet beweren dat iedereen buiten Vlaanderen ook de teksten van De Wever moet lezen omdat men dan beter verstaat wat er in Vlaanderen aan de gang is : de meeste kiezers van de N-VA hebben ze trouwens zelf ook niet gelezen ! 

 

En nog een laatste opmerking : indien verzoening nodig is tussen «de twee kampen», dan moet het luisteren ook wederzijds gebeuren. Anders is er geen verzoening mogelijk. Gaat u uitleggen waarom zoveel Brusselaars Olivier Maingain volgen ? En dat dit niet betekent dat zij daarom vlaaminghaters zijn ? Gaat u uitleggen hoe de Walen stilletjes aan ook separatist aan het worden zijn, en dank zij wie ? Gaat u uitleggen hoe de meeste mensen van «uw kamp» de migratie van Belangers naar de N-VA interpreteren en waarom ? Dat zou goed zijn. Dat zou moedig zijn. Dat «de Vlaming» ook de kans krijgt om «de Franstalige» te begrijpen. Christian, u hebt een spreekbuis daar in het Noorden. Ik niet. Ik ben het zwarte eendje : ik heb een kritiek boek over Bart De Wever geschreven, en als «Franstalige» had ik geen recht om dat te doen, werd mij verteld ! De belangstelling voor mijn boek was trouwens veel te groot in Franstalig België, hebt u zelf beweerd !

 

Maar bon. Ik wil u niet te lastig vallen. Uiteindelijk las ik met plezier dat u intussen positievere dingen hebt geschreven over Wallonië in uw laatste column op de webstek van — helaba !— de VRT, en dat mag gezegd worden. Ik heb niets tegen u. Ik heb geen guillotine. Ik luister graag naar Vlamingen. Ik lees zelfs de columns van Peter de Roover, hoewel ik ze bijna altijd onverteerbaar vindt. Excuseer dat ik liever PDW lees (in memoriam) dan BDW. Maar kijk, ik heb mijn antwoord in het Nederlands geschreven. Is dat geen teken dat ik mij, zoals u, Belg voel ? Echt Belg, dus ook Vlaams ? Dat kan, ook zonder de N-VA-boodschap te lusten. Dat kan zelfs beter wanneer men een hekel heeft aan nationalisme. 

 

Beste Christian, moest u dit allemaal verder willen bespreken, dan ben ik bereid om daarover te debatteren, in het Frans, in het Nederlands, in het Duits, aan u de keuze. Debatten zijn gezond in en voor een democratie. Maar kijk, nu dat mijn papier op is, zie ik dat ik me misschien vergis : het kan even goed zijn dat u het over een andere «zelfverklaarde blogfilosoof de grand chemin» had. Nondedjû. Alweer zoveel geschreven, en alweer voor niets ? Eh, Christian, dan moet u mij toch zeggen wie die blogfilosoof dan wél zou kunnen zijn ?