Un blog de Sel

Zou Sel dit geschreven hebben?

Aan de hoofdredacteur.

Hiermede eis ik een recht op antwoord op het artikel «Zou Beke dit gelezen hebben?», verschenen in De Beiaard op vrijdag 5/8/2011 (nr. 29/week 31/110de jaargang). Uw artikel was 8.087 karakters lang (incl. spaties) en de wet staat mij toe een dubbel zo lange antwoord te schrijven, aldus 16.174 karakters. Gezien mijn naam en reputatie in uw krant werden besmeurd behoud ik me ook het recht voor een klacht in te dienen wegens, bijvoorbeeld, laster en eerroof. Want…

…in de introductie van bovenvermeld artikel schreef u: «Het is verrijkend te weten hoe de Franstaligen over de hervormingen denken en hoe ze de resultaten uit het verleden en de huidige stappen in de staatshervorming bekijken. Freelancejournalist en kroniekschrijver Marcel Sel, een notoire Vlaminghater (sic), heeft het zo prachtig verwoord in zijn blog (sic), dat we u dit zeker niet willen onthouden. Om niet verdacht te worden van enige tekstmanipulatie (sic) plaatsen we de originele Franse tekst in de linkerkolom.» Volgde een tekst in het Frans getiteld «Les Flamands encore roulés» met vertaling in het Nederlands. U schreef dus degelijk: «Marcel Sel […] heeft het […] verwoord in zijn blog» waarbij u mij voorstelde als zijnde de auteur ervan. Ik daag u echter uit dit te bewijzen, want hoewel ik een zeer productieve redacteur ben, heb ik de tekst «Les Flamands encore roulés» gewoon nooit geschreven!

Een week of twee na uw artikel stelde trouwens ook in De Beiaard de heer Luc Van Coppenolle (een lezer) vast dat het stukje «Les Flamands encore roulés» niet te vinden was op mijn blog. Hij bedoelde natuurlijk dat het daar niet in de vorm van een artikel van mijn hand kon gevonden worden. U antwoordde hem in uw onder zijn lezersbrief gepubliceerde reactie: «dat dit schrijven gehaald is van de blog van MS [Marcel Sel], kunnen wij u formeel bevestigen». Inderdaad stond de tekst op mijn blog. Maar niet van mijn hand, wel onder de vorm van een commentaar van een zekere René. Hetgeen u «vergat» te vermelden! U deed alsof ik het zelf had geschreven. U voegde daarbij: «De redactie ontving trouwens een mail van MS» zonder meer precisie. De meeste lezers zullen daaruit begrepen hebben dat ik in een mail had herkend dat ik de auteur was van «Les Flamands encore roulés». Maar van zo’n toegeving was in mijn e-mail aan u helemaal geen sprake. Inhoud was: «Ik verneem vandaag dat in De Beiaard onlangs het volgende artikel verscheen. Kunt u mij AUB spoedig het volledig artikel opsturen, datum en nummer van uitgave alsook de naam van de journalist die het geschreven heeft? Gezien hier een reuze aantal fouten in staan zal ik een recht van antwoord vragen.» U had mij toen kunnen vragen wat fout was in uw artikel en ik had u o.a. kunnen antwoorden: «ik ben de auteur van de tekst niet». Maar dat deed u niet.

Door te schrijven dat de omstreden proza «gehaald [was] van de blog van [Marcel Sel]» liet u integendeel alweer blijken dat ik daar de auteur van was, en/of dat de tekst tenminste allereerst op mijn blog was verschenen. Eigenlijk klopte alleen dat de tekst inderdaad op mijn blog stond (en steeds staat), maar enkel in reacties van derden op twee van mijn artikelen, waarvan de eerste dus geschreven werd door een zekere René op 10 juli 2011. Maar dezelfde tekst was drie dagen vroeger (7 juli 2011) wel al te lezen op de webstek van de… OVV (Overlegcentrum van de Vlaamse Verenigingen — de «Vlaamse Beweging»)! En hij verscheen op 7 juli ook in Knack online, als commentaar van een zekere «Guidopolk». Op 10 juli, nadat René de tekst op mijn blog had geschreven, liet een zekere «Samber1» dezelfde tekst als reactie onder een artikel van Knack achter. En nog op 10 juli reageerde een zekere «blauwoet» op dito met de volgende woorden: «Het citaat van Samber1 komt van een franskiljon op de blog van Vlaminghater Marcel Sel. Wie nog niet overtuigd is, neem daar eens een kijkje: http://blog.marcelsel.com/archive/2011/07/08/fin-de-non-recevoir.html#comments». Hij schreef wel degelijk «Vlaminghater» (en niet het gebruikelijkere «Vlamingenhater») net zoals u in uw later verschenen artikel. Dan stel ik de vraag: is het mogelijk dat René de tekst met opzet op mijn blog schreef om nadien andere Vlaamsgezinden te laten beweren dat ik daar iets mee te maken had, en mij uiteindelijk als auteur te kunnen voorstellen van dito? De chronologie is alleszins heel troublant.

Dat de tekst eerst op de officiële website van de OVV verscheen, en niet om mijn blog, kon u zelf vaststellen vooraleer u uw artikel schreef (het vereiste een eenvoudige Google-search). Dat hebt u niet gedaan. Na de reactie van (moedige) lezer Luc Van Coppenolle gebruikte u uw «vondst» (de commentaar op mijn webstek) verder toch nog om te beweren dat de auteur ervan wél een Franstalige was, en om nog subtiel te laten blijken dat ik dat was, of tenminste dat ik dergelijke opvattingen deelden — niets is minder waar. En u «vergat» te vermelden dat op mijn blog zowel Franstaligen als Nederlandstaligen, en zelfs zeer radicale Vlaamsgezinden commentaren schrijven, ook in het Nederlands. In andere woorden, gebruik makend van de commentaren op mijn blog zou u mij evenwel van de radicaalste vorm van flamingantisme kunnen beschuldigen!

In uw artikel alsook in uw latere antwoord aan Luc Van Coppenolle stelde u alleszins de tekst als de opinie van een (alle?) Franstalige voor. De feiten tonen het tegenovergestelde: René nam dus de tekst over van een vlaamsgezinde website (OVV). Hij gebruikte daarbij wel een «fransachtige» pseudoniem. Maar hij deed een zware fout: hij eindigde zijn commentaar met een eigen slotzin: «Pour une Belgique Romane, seul et indivisible». Een Franstalige had eerder geschreven : «Pour une Belgique romane (met kleine «r»), seule (met «e») et indivisible». Een bijwoord begint in het Frans (en français — met een kleine «f») nooit met een hoofdletter. Alleen in het Nederlands wél… René liet trouwens hetzelfde commentaar achter op één andere Franstalige web (ook een blog die flamingantisme bestrijd — hoe vreemd!), namelijk francophonedebruxelles.be. En daar deed hij dezelfde fout maar vergat het woord «romane». Tekst eindigde er met «Pour une Belgique, seul et indivisible» (Voor een België, alleen en unitair)… Ça ne veut rien dire! Maar dat is niet de enige reden waarom ik geloof dat René geen Franstalige is: hij stuurde zijn tekst vanuit een computer met een in Nederland uitgegeven IP adres. Datzelfde adres werd daarbovenop eveneens gebruikt door een bezoeker van de website van de N-VA om er op een peiling te reageren… En het emailadres van René eindigt met «telenet.be»! Een Franstalige, ons René?

Het is ook overduidelijk voor wie mij af en toe leest dat «Les Flamands encore roulés» niet van mij kan zijn. Ten eerste wegens de afschuwelijke kwaliteit ervan, de afwezigheid van stijl, en het onwaarschijnlijke aantal slordige taalfouten (niveau 12-13 jaar) — ik ben een professionele schrijver en copywriter sedert 1987, auteur van drie essays. Dergelijke fouten maak ik niet (in het Frans tenminste). Ten tweede omdat het helemaal niet overeenkomt met mijn persoonlijke ideologie en mijn visie van België: ik verdedig een meertalig België. Maar er bestaat wél een relatie tussen de tekst en ik, en het verhaal daarachter is de moeite waard.

Ik kreeg de tekst «Les Flamands encore roulés» dus eerst te lezen op mijn blog, van René op 10 juli 2011. Het was toen maar even zoeken om hem ook op de website van de OVV terug te vinden waar hij twee-drie dagen eerder (7-8 juli) was geplaatst geweest door Guido Naets (een van de leden van de Vlaams-nationalistische denkgroep In De Warande) met de volgende introductie: «Amice, door een gunstige wind kreeg ik in mijn mailbox deze interessante beschouwingen van een ingewijde Franstalige over de Nota van Elio di Rupo.Ik denk dat we nu wel weten hoe laat het is.» Toen ik de tekst voor de eerste keer las was ik onmiddellijk overtuigd dat geen «ingewijde Franstalige» dit had kunnen schrijven. Om te beginnen omdat een groot deel van de argumenten die er worden gebruikt eigenlijk niet overeenkomen met de positie en de zorgen van de Franstalige partijen, maar wél met de pijnpunten voor de Vlaams-nationalisten, zoals uw lezer Luc Van Coppenolle het ook heeft verwoord in zijn lezersbrief: «Het is overigens toch opvallend dat alle punten die in het betwiste document voorgesteld worden als nadelig voor de Vlamingen terug te vinden zijn in het document dat door de N-VA werd bekendgemaakt bij de evaluatie van de nota van formateur Di Rupo». Egmont, bijvoorbeeld, is voor de meeste Franstaligen, en zeker voor de PS, een gemiste kans, geen overwinning. En geen «ingewijde Franstalige» zou «le camarade Claude Eerdekens» geschreven hebben. Het gebruik van het woord camarade is eerder voordelig indien men de lezers wilt wijs maken dat de tekst door een lid van de PS werd geschreven…

Tweede reden waarom ik de tekst (zeer) verdacht vond was dat hij namelijk vol taalfouten stond die een Franstalige journalist of een in de politiek «ingewijde» Francofoon niet zou gemaakt hebben. Al in de eerste zin zou een Franstalige niet «grâce au Pacte Egmont on a écrasé…» geschreven hebben maar eerder «grâce au Pacte d’Egmont, on a écrasé…». Met een «d’» tussen «Pacte» en «Egmont» en met een komma tussen «Egmont» en «on». Nog in diezelfde (eerste) zin is het bijwoord «éparpillé» (verstrooid) niet consequent met le nationalisme. In het Frans gebruikt men «éparpiller» niet met een concept of ideologie (zoals «nationalisme») maar met mensen of dingen («les nationalistes»).

Andere fouten en ongebruikelijke uitdrukkingen waren «on est en voie de neutraliser» ipv. «on est en train de neutraliser» ; «stratégie (…) poursuivie» ipv. «stratégie (…) appliquée» ; «couronnée par sa note» ipv «dont sa note fut le couronnement (bijvoorbeeld)» ; «Le fameux BHV» ipv. «Le fameux arrondissement de BHV» ; «le principe crucial» ipv «le principe fondamental» ; «EURO» ipv «euros» ; «cet astuce» ipv «cette astuce» ; «les flamands» ipv. «les Flamands» (is hier geen bijwoord, maar een naamwoord), «les bruxellois» ipv «les Bruxellois», «communes périphérique» ipv. «communes périphériques» (met s) ; «s’arroger l’indépendance pompeuse» is helemaal geen Frans ; «mise à l’échec» ipv. «mise en échec» ; «toute suggestion comme quoi» ipv. «toute suggestion impliquant que» (bijvoorbeeld) ; «espérér» ipv. «espérer». «En» ipv «et»…  

Op 26 juli vond ik dezelfde tekst met dezelfde introductie als die van Guido Naets (OVV) op de twitter-blog van een zekere Pappie alias David Geens, voorzitter van de N-VA-afdeling Knesselaere. Op dezelfde dag zond een andere N-VA’er, Marc Goeman (Tremelo), een tweet met een link naar de (vervalste) tekst. En wat een tweet: «»Les Flamands encore roulés - Pappie's twitter notities http://bit.ly/pEmkPH - Om te kotsen - Retweet aub! En actie! Dit mag nooit gebeuren!» Op 27 juli werd de tekst ook nog door Guido Clicque, partijbestuurslid van de N-VA, alweer op mijn blog geplaatst, steeds als commentaar… Ik heb dus op twitter de alarmbel getrokken: er werd volgens mij (willekeurig of niet) gebruik gemaakt van een door de ene of de ander Vlaamsgezinde geschreven vals bewijs, om de Franstaligen alweer de slechte rol te geven en de Vlamingen te radicaliseren. Een dergelijke falsificatie leek me onaanvaardbaar in een democratische staat. Ik was niet de enige die in de «franstaligheid» van de tekst niet geloofde. Luc Van Brakel, animator van de beroemde blog LVB.NET en zelfs minister Vincent Van Quickenborne lieten toen publiekelijk weten dat zij hem ook verdacht vonden!

De RTBF heeft mij daarover op 27 juli geïnterviewd, en zond de montage ervan in 4 afleveringen van het journaal uit. Wie mij die dag op TV had gezien wist al zeker dat ik de controversiële tekst niet had geschreven. Deze informatie is voorts nog in een respectabele aantal al dan niet online kranten verschenen: o.a. Gazet van Antwerpen, Het belang van Limburg, 7sur7, La Libre Belgique, La Dernière Heure, Clint… Ook De Standaard schreef op 27 juli dat het «een puike vervalsing» leek te zijn, «ongetwijfeld bedacht door een andere Vlaams-nationalist [dan David Geens]».

Na de RTBF uitzending over David «Pappie» Geens beweerde deze laatste dat hij de oorspronkelijke auteur van de tekst had gevonden, en dat het wel degelijk een Franstalige was, namelijk Claude Thayse. Maar de tekst van Thayse week enorm af van «Les Flamands encore roulés». Het was een latere versie, die deze Franstalige van een correspondent had gekregen, die het zelf op de forum van La Libre Belgique had gevonden, onder de pluim van, guess who ? Guido Naets (zie hierboven)! En guess when? Op 8 juli 2011! Op de website van de OVV heeft Naets nadien zijn versie dan ook veranderd. Hij herkende plots dat er taalfouten waren, en beweerde dat ze opzettelijk waren: «Deep throat [de naam die hij de «ingewijde Franstalige» had gegeven, een allusie aan de zaak Watergate] heeft mij […] dit keer een correcte tekst bezorgd, zonder de opzettelijke taalfouten van de vorige twee nota's. Met die taalfouten wou hij enkel verwarring zaaien over de authenticiteit […].» Welke Franstalig zou nu verwarring willen zaaien over een tekst waarin hij gelooft? Met alle Chinezen…

Kortom, het lijkt hoogst onwaarschijnlijk dat de tekst niet door Vlaamsgezinden werd gebrouwen. Wanneer ik dan in de Beiaard lees dat ik de auteur van «Les Flamands encore roulés» ben, stel ik me ernstige vragen over de bedoeling achter een dergelijke «vaststelling». Vragen zoals: «wilde De Beiaard mijn reputatie met opzet aantasten?» Of:  «Heeft uw krant meegewerkt aan een grove manipulatie?» Het kan uiteraard dat iemand u wijs gemaakt had dat ik de auteur was. Toch  beschikte u over de link naar mijn blog waar u had moeten vaststellen dat ik de tekst niet had ondertekend. En in geval van aarzeling kon u mijn contact-formulier gebruiken om mij direct de vraag te stellen. Dat hebt u niet gedaan. U zult begrijpen dat mijn persoonlijke indruk is dat dit allemaal niet per toeval is gebeurd. Want, waarom is de tekst plots als commentaar op mijn blog geland? Waarom schreef dezelfde dag een Vlaamsgezinde in Knack dat de tekst van mij blog «kwam»? Waarom zijn zoveel NVA’ers betrokken geweest in dit verhaal? Waarom vond ik het IP adres waaruit  René zijn commentaar schreef ook op de web van de N-VA ? Zou dit iets te maken hebben met het feit dat ik een boek geschreven heb over deze partij (Les Secrets de Bart De Wever)? Ik beweer niet dat het zo is, maar dat soort vragen die mij toch niet onredelijk…

Mijn bedenkingen over de attitude van De Beiaard zijn versterkt door het feit dat u mij in de introductie van uw artikel ook nog een «notoire vlaminghater» noemt. Een felle beschuldiging, alweer ongegrond. Want zou een «Vlaminghater» zijn laatste boek hebben opgedragen aan een Nederlandstalige Brusselse parlementslid? Zou een «Vlaminghater» op Ceci n’est pas een picnic (georganiseerd door Niet in Onze Naam) een speech hebben gevoerd in 22 talen en/of dialecten, inclusief West-Vlaams? Ja: West-Vlaams! Zou een Vlaminghater een open brief aan een Franstalige humorist geschreven hebben om het belang van de Nederlandsche taal te verdedigen? Zou een «Vlaminghater» trouwens in het Nederlands schrijven (en zich hierbij verontschuldigen voor de mogelijke taalfouten)? Zou een «Vlaminghater» alle titels van de hoofdstukken van zijn eerste Franstalige essay systematisch eerst in het Nederlands, dan pas in het Frans hebben geschreven? Zouden de helden ervan Els en Dirk heten?

Wat ik wél ben (en dat mag gezegd worden) is een antinationalist. Maar als Belgische burger is dat mijn recht. Het is ook mijn recht dat mijn naam en reputatie niet worden besmeurd. Ik stel vast dat mij door de Beiaard een tekst werd toegewezen die ik niet alleen niet geschreven heb, maar waarvan ik des te meer op een — denk ik — geloofwaardige manier had getoond dat hij niet van de pluim van een Franstalige kon zijn. U beschikte of kon beschikken over al de bovenstaande informatie. U hebt mijn naam en reputatie niettemin misbruikt. Daarom dit recht op antwoord.

Marcel Sel.